Birkaç aydan beri Trabzon’da sadece zihinsel özürlü gençlerin çalıştığı bir kafenin varlığını biliyorum. Duyduğum ilk andan beri gitmek istemiş, ama bir türlü fırsat bulamamıştım. Dün nihayet Sermin’le  o kafeye çay içmeye gittik. Niyetim kafeye önce kendi ayağımı alıştırıp, bundan sonra da  misafirlerimi oraya götürmek. Elbette benim verebileceğim bir destek varsa, destek olmaya çalışmak.