Bu yıl Şubat ayı 29 gün çekiyor, yani artık yıldayız.
Dünyanın güneş çevresinde tam bir tur atması, 365 gün 6 saat civarında bir sürede gerçekleşir. Bu durumda bu 6 saatlerin birikerek takvimde belirgin kaymalar yapmaması için her 4 yılda bir şubat ayına 1 gün eklenir. Dört yüzün katları olan yıllarda ise bu ekleme yapılmaz. Böylece takvimde kayma olması engellenir.
Bu artık zamanın neden Şubat ayının sonuna geldiğine ve Şubatın neden kısa olduğuna gelince işte bunun hikayesi çok daha karışık. Eskiden şimdi kullandığımız takvime benzer bir takvimi ilk kullanmaya başlayan Roma İmparatorluğunda yıl Mart ayında başlardı ve sadece 10 ay idi. Ocak ve Şubat ayları ise boş zamanlardı. Daha sonra bu aylar da takvime eklenerek her nedense yılın başlangıcına koyuldu. Bir simetri isteğiyle aylar birbiri peşi sıra bir 30, bir 31 gün çekmesi uygun bulundu. Bu durumda Şubat ayına 29 gün düştü, daha sonra imparatorlar kendi isimleri ile anılan ayların diğer imparatorunkinden kısa olmasın diye kendi aylarını uzatınca (ağustos) şubata daha da kısa zaman kaldı. Yüzyıllar sonra ‘artık’ zamanların takvimde büyük kaymalar yapmasını engellemek için icat edilen fazladan gün de şubat ayına eklendi.
Şimdi kullandığımız takvim bu artık yıl ve 400 yıl katlarında artık yılın koyulmaması kuralıyla oldukça doğru bir şekilde işliyor görünüyor. Benim asıl düşündüğüm şubat ayının 29unda doğanlar, yazık değil mi onlara sadece 4 yılda bir gerçekten doğdukları günde doğum günü kutlayabiliyorlar.
Bu ay herhangi bir tutulma yok, gezegen hareketleri içerisinde en fazla göze batan ayın 17sinden itibaren Merkür gezegeninin retroda olması. Bu durum gezegenlerin yörünge boyutları ve hareket hızlarına bağlı olan bir yanılsamadır, ancak astrologlar bu durumu çok önemser. Bu sefer retro hareket balık ve kısmen de kova (saka) burcunda olacağı için hem kişisel psikolojik açıdan hem de kişinin toplum içindeki rolü açısından yeni kararlar almak pek doğru değil gibi görünüyor. Eskiden alınmış kararları hayata geçirme konusunda bir sıkıntı yok.
Şubat sonunda ise cemreler düşmeye başlıyor, 20 Şubatta havaya, 27 Şubatta suya ve 6 Martta toprağa düşecek. Cemre kelimesi Arapça ‘kor’ anlamına geliyor. Türkçede düşmek kelimesi ile birlikte kullanılmasının sadece şiirsel değil, aynı zamanda bilimsel bir tarafı var. Dünya gezegeninin tek enerji kaynağı güneştir ve dünyaya her türlü ısı (enerji) ancak güneşten ‘düşmek=inmek’ zorundadır.
İlginç olarak, cemrelerin düştüğü günlerde havanın soğuk olması, yağmur hatta kar yağması mümkündür.
Şubat ayında bahçede yapılacak bir sürü iş var. Don olmadığı günlerde ağaç dikimi yapılabilir, mevcut ağaçların ve çok yıllık bitkilerin budama ve gübreleme işleri tamamlanır. Nohut, turp ve bir çok aromatik bitki ve çiçeğin dikilmesi için uygun bir zamandır. Toprağın çamur olmadığı günlerde yabani otlarla mücadele etmek gereklidir. Yani bahçelerde kışın yapılması gereken işlerin bitirilme zamanıdır.
